About Me????

Narinig mo naba ang pangalang Shirlyn Perez Fruelda? Kilala n’yo ba ako na lagi n’yong kausap, kabiruan , katawanan at kadaldalan? Ang kaibigan laging maaasahan sa hirap at ginhawa? Kung hindi pa, halina’t lakbayin, alamin, tuklasin at suriin ang anking nakaraan tungo sa magandang kinabukasan.

Ako si Shirlyn Perez Fruelda ay ipinanganak sa Iba, Zambales noog ika-3 na Pebrero taong 1996. Kasalukuyan akong nakatira  sa Barangay San Benito,Alaminos, Laguna kasama ang aking pamilya. Ako ay  pang-apat sa magkakapatid na puro babae nina Elmo  Fruelda at Joneva Perez Fruelda. Ang aking mga kapatid na babae ( mula pinakamataas  pababa) ay sina May Ann ( May 1, 1989), Carine Joy ( May 25, 1990), Genylyn ( October 31, 1991), at Shane Eryhell (October 30, 2006).

Ang sarap maligo sa irigasyon!!!

Sa taong kasalukuyan ay nagdiwang ako ng aking ika-labinglimang taong kaarawan. Sa aking pagkakaalam buhat sa butihing kong ina ay mahigit sampung buwan niya ako pinagbuntis. Ayon pa sa kanya ay nahirapn siyang ipanganak ako at sa kabutihang palad daw ay nailabas niya ako ng maayos. Lumaki ako hanggang dalawang taon sa Zambales. Sa aking pagkakatanda ay nagkaroon ako ng mga kaibigan noong bata pa ako. Kabilang dito sina Bryan at Jamaica na mahilig ipaikot ang buong katawan da duyang sako habang ang kanyang sipon ay ll na. Hilig naming noon ang maligo sa irigasyon kung tawagin. Kasama naming dito sa dati naming tirahan ang aking pinsan na si kuya Juril, ang aking tiya at si lola. Lagi kaming kumakain ng duhat mula sa malaking puno malapit sa aming paliguan. Naaalala ko rin na mahilig kumain ng kulay pink na bubble gum si Bryan kya lagging mapula ang kanyang mga labi. Sabi sa akin ng aking mga kapatid ay naaabutan nila akong natutulog ng nakaupo habang sila ay naglalaro.

Wow! marunong na akong dumapa! Kaso masakit sa dibdib.

Sa  bahay din na ito naganap ang paglisan ni “Mama” para magtrabaho dahil wala pa noong trbaho si “Dade” na nagging dahilan upang lagi akong umiyak. Mbuti na lamang ay laging  nand’yan si

SArap maglaro. Go!go!Kya ko ito.

Dade para sa aming magkakapatid. Tuwing gabi ay lagi niyang nilalagay ang aking kamay sa kanyang tainga na nagiging dahilan upang  tumigil ako sa pag-iyak para matulog. Dito ko rin natutunan ang salitang habol na kung aking bigkasin ay “haboy.”

Nag-eemote ako dahil di nila ako pinapandin. Puro sila daldalan! Hmp!

Ngunit ang mga sandaling ito ay natapos ng kami ay lumipat sa Br gy. San Crispin  sa Laguna. Sa aming paglipat ay hindi namin kasama ang aking Mama  dahil nagtatrabaho pa rin siya noon. Pansamantala muna kaming nakituloy sa aking tiya na kapatid ng aking ama. Haang ako’y naghihintay sa pagdating ni Mama ay naiisip ko an gaming alalgang aso na si Whitey. Iniwan kasi naming ito na may mga bagong tuta. Sayang nga at ‘di naming siya pwedeng dalhin eh! Naisip  ko rin ang dati naming mga kalaro sa araw-araw. Kumusta  na kaya  sila. Hanggang sa kasalukuyan kasi ay hindi na namin sila nakita.

Nang araw na umuwi si Mama ay marami siyang dala dalang mga laruan para sa akin at talagang magaganda ito. Lagi ko itong nilalaro habang gumagawa ng bahay naming si 

Magkasinlaki kami ng manika ko oh!

Dade. Nang minsan na nagkasakit ako ay pinainom ako ng gamut ngunit pagkalabas ko ng sala ay bigla kong niluwa ang gamut na akala ng aking tiyo at tiya ay ininom ko. Sa ginawa kong ito ay nahuli nila ako at pinainom uli nila ako ng mapait na gamut na iyon. Binantayan nila talaga ako at pinanganga pa para siguraduhing talagang ininum ko na.

            Nang kami’y makalipat na ay masayang masaya ako pagdating sa bagong bahay naming. Ngunit tila aking napansin na wala kaming kapitbahay at wala akong mga batang makakalaro. Nang mga panahong iyon na wala pa kaming kapitbahay ay naglalaro kami ng aking mga kapatid ng 

Smile ako ng smile kahit ngawit na ang panga ko!

bahay bahayan at tinda-tindahan. Ginamit naming noon bilang mga pera ang balat ng flotops at Frutos. Dumating ang araw ng magtayo ng bahay ang isa kong tiya malapit sa amin. Nahihiya pa nga ako noon sa aming mga pinsan pero di nagtagal ay nagging ka-close din namin sila. Dito na ako nagumpidang mag-aralna elamentarya.

            Dumating ang araw na nag-away ang aking tiya na nag-painom sa akin ng gamot at ang aking ama. Wala akong masyadong maintindihan ng mga panahong yaon basta ang alam ko ay hindi na sila nag-iimikan. Bale mga walong ton ako siguro noon ng mangyari ‘yon at hanggang ngayon ay ganito parin aang sisitema ng dalawang magkapatid. Para ‘di na lumawak ang tensiyon sa pagitan nila. Lumipat kami sa silangan sa nasabi pa ring barangay. Dito ay umuupa kami ng   bahay. Hindi nagtagal ay lumipat uli kami sa barangay naming ngayon sa dati naming taniman. Sa barangay na ito ko na pinagpatuloy ang elemntarya at dito na rin ako nagtapos ng may karangalan. Kasalukuyan akon nag-aaral ng sekondarya sa paaralan ng Dizon High.

            Sa ngayon ay  patuloy pa rin ang aming buhay sa nasabing lugar. Ang kaso nga lamang ay naiirita na ako sa aming kapitbahay dahil walang araw na hindi siya nagmumura sa kanyang asawa na kala mo ay lagging hinahangaan sa kanyang ginagawa. Ang totoo pa nga nito ay marami ang galit sa babaing ito sa aming lugar dahil sa kanyang kasamaan ng ugali. Ngayon ay magkagalit sila ng aking mga magulang na nagkataon pang ninang siya ng aking kapatid na bunso. At sa mga panahong ito ay lilipat uli kami ng tirahan kaya ang tawag ko sa aking pamilya ay NPA as in No Permanent Address.

 

What a look! Im Beautiful in this dress. Nakasayaw ko pa ang ultimate crush ko. 

At sa site na ito ay pinapanood ko siya.